од Ванчо Полазаревски

Си била една папуча,
се викала влечка,
но за неа – пополечка.
Во исто време
една врева
се скарала со трева,
а една бука
била главна и славна
поради една внука
кога на еднакви парчиња
се делела печена штука.
А каде е тука, ве молам,
зборот – БУЧАВА?
Тука треба да е. Но не е,
оти од дното на душата бучава
ја мразела папучава
(која се снајде
и тука се најде.)
Оти и зошто ја мразела?
Оти и затоа што
кога папучава газела,
толку многу пазела,
што немало, ниту врева,
ниту ѓурултија, а
најмалку пак бучава
и сето тоа поради – папучава.
ЗМЕВСКО ГРЕЕЊЕ
Ех, во време дамно,
да ти е дома топло,
на фантазија било рамно.
Арно ама, еден змев
со добра душа и голем мев
решил да направи нешто
што невозможно не е – 
луѓето со огнот свој
змевски да ги грее.
Е сега, навистина,
во греењето пробно,
две куќи пепел се сторија,
но змевот и луѓето за змевско
греење се изборија
И сега змевот целиот е ќеф
кога, онака случајно ќе чуе:
– Баш е супер, и ние се грееме на змев.

---

Илустрација: Алексеј Костовски

---

Песна од стихозбирката „Баба Рога вежба јога“, во издание на Чудна шума

---

Од истиот автор: