од Ванчо Полазаревски
Ајкулче едно од тинејџ доба до некои вистини да дојде, проба: – Мамо, од нас, од тетки и стрини наши, сè живо се плаши. А видат перка секој вреска, Бегај! Опасна ѕверка! Стално иста шема, за миг, жива душа нема. Туристи, глави им чадат, билети за дома, трчаат, вадат. – Такви сме ние, куршум не нè бие. Секоја ајкула, мускул до мускула. Таков ни е сојот, твојот, мојот. Имаме само една мана, цел ден мислиме на храна. Ама, да ти кажам сине, и морето има лоша страна, секој, секому е – храна. Затоа сите се под стрес... па дури и ти, иако си морски пес.
Илустрација: Алексеј Костовски
Од истиот автор:
е-Списание „Чудна шума“ 